ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ നിയമങ്ങൾ കാറ്റില്‍ പറത്തി സ്വേച്ഛാധിപത്യം അരങ്ങു വാഴുന്നു

 ‘യുദ്ധം നടത്തുന്ന രാഷ്ട്രങ്ങളുടെ കാലഘട്ട’ത്തിന് സമാനമായ ഒരു കാലഘട്ടത്തിലാണ് ഇന്ന് ലോകം. ശക്തമായ രാജ്യങ്ങൾ അന്താരാഷ്ട്ര നിയമങ്ങൾ പരസ്യമായി ലംഘിക്കുന്നു. ഇറാനെതിരായ യുഎസ്-ഇസ്രായേൽ ആക്രമണം, റഷ്യയുടെ ഉക്രെയ്ൻ അധിനിവേശം, ഗാസയിലെ ഇസ്രായേൽ നടപടി എന്നിവ ആഗോള നിയമങ്ങളോടും മനുഷ്യാവകാശങ്ങളോടുമുള്ള ഗുരുതരമായ അവഗണനയെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നു.

ഇന്നത്തെ ലോകത്ത്, പുരാതന ചൈനയിലെ ‘യുദ്ധരാഷ്ട്ര കാലഘട്ട’ത്തിന് സമാനമായി പല വിദഗ്ധരും കരുതുന്ന ഒരു കാലഘട്ടത്തിലൂടെയാണ് നാം കടന്നുപോകുന്നത്. ആ കാലഘട്ടത്തെപ്പോലെ, ഇന്നും ആഗോള ശക്തികൾ പരസ്പരം ഏറ്റുമുട്ടുന്നു, സൈനിക നടപടികൾ നടക്കുന്നു, നിരപരാധികളായ സാധാരണക്കാർ അതിന് ഏറ്റവും വലിയ വില നൽകുന്നു. 30 വർഷം മുമ്പ് എഴുത്തുകാരി മാർഗരറ്റ് ആറ്റ്‌വുഡ് എഴുതിയതുപോലെ – “യുദ്ധങ്ങൾ ആരംഭിക്കുന്നവർ വിജയിക്കുമെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നതിനാലാണ് യുദ്ധങ്ങൾ സംഭവിക്കുന്നത്” – ആ വരികൾ ഇന്നത്തെ സാഹചര്യത്തിന് അനുയോജ്യമാണ്.

ജൂൺ 21 ന് അമേരിക്ക ബി-2 ബോംബറുകൾ ഉപയോഗിച്ച് ഇറാന്റെ ആണവ കേന്ദ്രങ്ങളിൽ 30,000 പൗണ്ട് ബോംബുകൾ വർഷിച്ചു. ട്രംപിന്റെ നേതൃത്വത്തിൽ അമേരിക്ക സ്വീകരിച്ച ഏറ്റവും വലിയ നടപടിയായിട്ടാണ് ഇത് കണക്കാക്കപ്പെടുന്നത്. 2003 ന്റെ തുടക്കത്തിൽ ജോർജ്ജ് ബുഷ് ഇറാഖിനെ ആക്രമിച്ചിരുന്നു. പക്ഷേ, അദ്ദേഹം ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ അനുമതി നേടാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു. ട്രംപ് അത്തരമൊരു ശ്രമം നടത്തിയില്ല. അമേരിക്ക പോലുള്ള രാജ്യങ്ങൾ അന്താരാഷ്ട്ര സ്ഥാപനങ്ങളെക്കുറിച്ചോ അതിന്റെ നിയമ ചട്ടക്കൂടുകളെക്കുറിച്ചോ ശ്രദ്ധിക്കുന്നില്ല എന്ന് അതില്‍ നിന്നുതന്നെ വ്യക്തമാണ്.

ഇസ്രായേൽ പ്രധാനമന്ത്രി നെതന്യാഹു ഇറാനിയൻ ശാസ്ത്രജ്ഞരെയും ജനറൽമാരെയും വധിക്കാൻ ഉത്തരവിടുകയും ഇസ്രായേല്‍ സൈന്യം ആ കൃത്യം നടപ്പിലാക്കുകയും ചെയ്തു. ഇപ്പോൾ അമേരിക്കയും അതേ പാത പിന്തുടരാൻ തുടങ്ങിയിരിക്കുകയാണ്. ഗാസയിൽ ഇസ്രായേലിന്റെ ആക്രമണങ്ങള്‍ എല്ലാ പരിധികളും ലംഘിച്ച് മുന്നേറുന്നു. അവിടെ ഹമാസിനെ നിര്‍മ്മാര്‍ജ്ജനം ചെയ്യാനാണെന്ന വ്യാജേന സ്ത്രീകളും കുട്ടികളുമടക്കം പതിനായിരക്കണക്കിന് നിരപരാധികളായ പലസ്തീനികളെ കൊന്നൊടുക്കുന്നു. ചോദ്യം ചെയ്യപ്പെടാനാവാത്ത ‘രാജാവായി’ നെതന്യാഹു ഇപ്പോഴും അരങ്ങു വാഴുന്നു. അദ്ദേഹത്തിന് ആയുധങ്ങള്‍ നല്‍കുന്നതാവട്ടേ അമേരിക്കയും.

ഉക്രെയ്ൻ റഷ്യയെ ആക്രമിക്കുകയോ ഭീഷണിപ്പെടുത്തുകയോ ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിലും 2022 ൽ റഷ്യ ഉക്രെയ്നെ ആക്രമിച്ച് അധിനിവേശം നടത്തുകയും അതിനെ ‘സ്വയം പ്രതിരോധം’ എന്ന് വിളിക്കുകയും ചെയ്തു. ഒരു രാജ്യത്തിന്റെ പ്രാദേശിക സമഗ്രതയ്‌ക്കെതിരെ ബലപ്രയോഗം നിരോധിക്കുന്ന യുഎൻ ചാർട്ടറിന്റെ വ്യക്തമായ ലംഘനമാണിത്. എന്നിട്ടും ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയ്ക്ക് ഒരു കുലുക്കവുമില്ല.

ജനീവ കൺവെൻഷൻ, ഐക്യരാഷ്ട്രസഭയുടെ ചാർട്ടർ തുടങ്ങിയ രേഖകൾ ഇപ്പോൾ പേരിന് മാത്രമേ പരിഗണിക്കപ്പെടുന്നുള്ളൂ. അമേരിക്കയും ഇസ്രായേലും പോലുള്ള ശക്തമായ രാജ്യങ്ങൾ അവർക്ക് ആവശ്യമുള്ളപ്പോഴെല്ലാം ആക്രമണം നടത്തുന്നു, ലോകം മുഴുവൻ നിശബ്ദമായി വീക്ഷിക്കുന്നു. അംഗ രാജ്യങ്ങളില്‍ ഭൂരിപക്ഷവും പ്രമേയങ്ങള്‍ അവതരിപ്പിച്ചാല്‍ അവ ‘വീറ്റോ’ ചെയ്ത് പരാജയപ്പെടുത്താന്‍ യു എസും റഷ്യയും ചൈനയും എപ്പോഴും മുന്‍‌പന്തിയിലുണ്ടുതാനും. ചിലിയുടെ യുവ പ്രസിഡന്റ് ഗബ്രിയേൽ ബോറിക് മാത്രമാണ് ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭയെ ചോദ്യം ചെയ്യാന്‍ ധൈര്യം കാണിച്ചതും അമേരിക്കയെ അപലപിക്കുകയും ചെയ്തത്. “ശക്തനാകുക എന്നതിനർത്ഥം നിങ്ങൾ മാനവികതയുടെ നിയമങ്ങൾ ലംഘിക്കുക എന്നല്ല” എന്നാണ് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞത്.

“കൈയ്യൂക്കുള്ളവന്‍ കാര്യക്കാരന്‍” എന്നു പറഞ്ഞതുപോലെ, ഇപ്പോൾ ശക്തി മാത്രം പ്രാധാന്യമുള്ള ഒരു കാലം വന്നിരിക്കുകയാണ്. ദുർബല രാജ്യങ്ങൾ നിശബ്ദമായി കഷ്ടപ്പെടുകയോ തുടച്ചു നീക്കപ്പെടുകയോ ചെയ്യുന്നു. അന്താരാഷ്ട്ര നിയമങ്ങൾ ലംഘിക്കപ്പെടുന്നു. ഈ പ്രവണത അവസാനിച്ചില്ലെങ്കിൽ, അടുത്ത തലമുറ വളരെ അപകടകരവും അസ്ഥിരവുമായ ഒരു ലോകത്തിലായിരിക്കും ജീവിക്കുന്നത്.

യുദ്ധം സമാധാന ശ്രമങ്ങള്‍ക്ക് വിലങ്ങു തടി

 ഇറാനും ഇസ്രായേലും തമ്മിലുള്ള സംഘർഷത്തിൽ അമേരിക്ക ഇടപെടുമ്പോൾ ഇരു പക്ഷത്തെയും പിന്തുണയ്ക്കുകയും എതിർക്കുകയും ചെയ്യുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ നിലപാട് ആഗോള സംഘർഷം വർദ്ധിപ്പിക്കാനുള്ള സാധ്യത കൂടുതലാണ്. ഒരു വശത്ത്, ഇറാനെതിരെ അമേരിക്ക നടത്തുന്ന ആക്രമണങ്ങളെ അന്താരാഷ്ട്ര നിയമങ്ങളുടെ ലംഘനമായി വിശേഷിപ്പിക്കുമ്പോൾ, മറുവശത്ത്, തങ്ങളുടെ യുദ്ധം ഇറാനുമായല്ല, മറിച്ച് അവരുടെ ആണവ പദ്ധതിയുമായാണെന്ന് അമേരിക്ക പറയുന്നു..

ഇറാന്റെ സഖ്യകക്ഷികളിൽ നിന്നുള്ള പ്രതികരണങ്ങൾ ഇപ്പോഴും വിലയിരുത്തപ്പെടുന്നു. റഷ്യയുടെയും ചൈനയുടെയും നിലപാട് ഇതുവരെ പരസ്യമായി പുറത്തുവന്നിട്ടില്ല. എന്നാൽ, ലോകത്തിലെ സൂപ്പർ പവറുകൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന രാജ്യങ്ങൾ ഇറാനും ഇസ്രായേലും തമ്മിലുള്ള ഈ സംഘർഷത്തിൽ പരസ്യമായി പുറത്തുവന്നാൽ, മൂന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന്റെ ശബ്ദം നിഷേധിക്കാനാവില്ല.

പശ്ചിമേഷ്യയിലെ അമേരിക്കൻ സൈനിക താവളങ്ങളിൽ ഇറാൻ പ്രതികാരം ചെയ്താൽ, മറ്റൊരു വലിയ ആക്രമണത്തെക്കുറിച്ച് അമേരിക്കൻ പ്രസിഡന്റ് ഡൊണാൾഡ് ട്രംപ് ഇതിനകം മുന്നറിയിപ്പ് നൽകിയിട്ടുണ്ട്. എന്നാല്‍, ആ മുന്നറിയിപ്പ് കഴിഞ്ഞ് ഏതാനും മണിക്കൂറുകള്‍ക്കുള്ളില്‍ ഇറാന്‍ ഖത്തറിലെ യു എസ് സൈനിക ക്യാമ്പില്‍ മിസൈല്‍ ആക്രമണം നടത്തി. റഷ്യ-ഉക്രെയ്ൻ, ഇറാൻ-ഇസ്രായേൽ എന്നിവ തമ്മിലുള്ള ദീർഘകാല യുദ്ധത്തിന്റെ ഫലങ്ങളും എല്ലാവരും കണ്ടതാണ്. തുടക്കം മുതൽ തന്നെ അമേരിക്ക ഇസ്രായേലിന് പിന്നിലാണെന്ന് ഇറാൻ നിരന്തരം പറഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്നു. അതിപ്പോള്‍ പരസ്യമായി പുറത്തുവരികയും ചെയ്തു. ഇന്ത്യ എപ്പോഴും സമാധാന ശ്രമങ്ങളെ അനുകൂലിക്കുന്നു. ഇറാൻ പ്രസിഡന്റ് പജേഷ്കിയനുമായി ഫോണിൽ ബന്ധപ്പെട്ട ഇന്ത്യൻ പ്രധാനമന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദി, നയതന്ത്രത്തിലൂടെയും സംഭാഷണത്തിലൂടെയും പ്രശ്‌നത്തിന് പരിഹാരം കാണണമെന്ന് അഭ്യർത്ഥിച്ചു.

അമേരിക്ക യുദ്ധത്തിൽ ഏർപ്പെട്ടാൽ, ചെങ്കടലിലെ തങ്ങളുടെ കപ്പലുകളെ ലക്ഷ്യം വയ്ക്കുമെന്ന് യെമനിലെ ഹൂത്തി വിമതർ പറഞ്ഞ മുന്നറിയിപ്പ് അവഗണിക്കാനാവില്ല. ഇറാന്റെ ഉറച്ച സഖ്യകക്ഷികളിൽ ഹൂത്തി വിമതരും ഉൾപ്പെടുന്നുവെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. അമേരിക്കൻ യുദ്ധക്കപ്പലുകളെയോ ഗൾഫിലെ അവരുടെ സൈനിക താവളങ്ങളെയോ ആക്രമിക്കാൻ പ്രതികാര നടപടി ഉണ്ടായാൽ, മറ്റ് നിരവധി പ്രതിസന്ധികൾ ഉണ്ടാകാം. ഗൾഫിൽ നിന്നുള്ള എണ്ണ നീക്കത്തെ തടസ്സപ്പെടുത്താനുള്ള വലിയ അപകടവുമുണ്ട്. അത് സംഭവിക്കുകയാണെങ്കിൽ, ആഗോള വിപണിയിൽ പെട്രോൾ വില വർദ്ധിക്കുന്നതിന്റെ അപകടവും കുറവല്ല. ലോക എണ്ണ വിതരണത്തിനുള്ള ഒരു പ്രധാന മാർഗമായ ഹോർമുസ് കടലിടുക്ക് അടച്ചുപൂട്ടാൻ ഇറാൻ പാർലമെന്റ് പ്രമേയം പാസാക്കിയതിനാലാണ് ഈ അപകടം. റഷ്യയുടെയും ചൈനയുടെയും നിലപാടിലാണ് എല്ലാവരുടെയും കണ്ണുകൾ. എന്നാല്‍, വളരെക്കാലമായി യുദ്ധമുന്നണിയിൽ പോരാടുന്ന റഷ്യയ്ക്കും, തങ്ങളുടെ ഉൽപ്പന്നങ്ങൾക്ക് വിപണി തേടുന്ന ചൈനയ്ക്കും അവരുടേതായ നിർബന്ധങ്ങളുണ്ട്.

വ്യക്തമായും, ഇത്രയും സെൻസിറ്റീവ് ആയ ഒരു സമയത്ത് സമാധാന ശ്രമങ്ങൾ കൂടുതൽ ആവശ്യമാണ്. പ്രതിസന്ധിക്ക് ഒരു രാഷ്ട്രീയ പരിഹാരം കണ്ടെത്തേണ്ടതുണ്ട്. പൊതുജനക്ഷേമത്തിനായി നീക്കിവച്ചിരിക്കുന്ന പണം യുദ്ധത്തിനായി ചെലവഴിക്കുന്നത് ഒട്ടും ബുദ്ധിപരമല്ല. മൂന്നാം ലോക മഹായുദ്ധത്തിന്റെ ഭീഷണി ഉയർന്നുവരുന്ന സമയത്ത് ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ പോലുള്ള ഒരു സംഘടനയുടെ പങ്ക് കൂടുതൽ വർദ്ധിക്കുന്നു. യുദ്ധം ആർക്കും ഗുണം ചെയ്യാൻ പോകുന്നില്ലെന്ന് എല്ലാവരും മനസ്സിലാക്കണം.

കാട്ടിലെ സിംഹം പോലും അതിന്റേതായ നിയമങ്ങൾക്കുള്ളിലാണ് ജീവിക്കുന്നത്, നമ്മൾ മനുഷ്യരുടെ കാര്യമോ?

 

സിംഹങ്ങൾ വളരെ അക്രമാസക്തരായ മൃഗങ്ങളാണെന്ന് നമുക്കെല്ലാവർക്കും അറിയാം. സിംഹങ്ങള്‍ കൂട്ടത്തോടെ വസിക്കുന്ന കെനിയയിലെ ലോകപ്രശസ്തമായ മസായ് മാര വന്യജീവി സങ്കേതത്തിലൂടെ യാത്ര ചെയ്ത ഒരു വ്ലോഗര്‍ തന്റെ അനുഭവം പങ്കുവെച്ചത് ഈയ്യിടെ വായിക്കാനിടയായി. അദ്ദേഹം എഴുതുന്നു….”ഞങ്ങൾ ഒരു തുറന്ന ജീപ്പിൽ ചുറ്റി സഞ്ചരിച്ചു. ഏറ്റവും ആവേശകരമായ നിമിഷം ഞങ്ങളുടെ ജീപ്പിന്റെ മൂന്ന് വശങ്ങളിലായി നാലോ അഞ്ചോ സിംഹങ്ങളും സിംഹിണികളും ഇരിക്കുന്ന നിമിഷമായിരുന്നു. അവയിൽ നിന്ന് ഞങ്ങൾക്ക് 10 അടി ദൂരം മാത്രമേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ. അവ ഞങ്ങളെ തുറിച്ചുനോക്കി, ഞങ്ങൾ അവയെയും തുറിച്ചുനോക്കി. യാതൊരു ആശങ്കയുമില്ലാതെ അവ അവയുടെ ശരീരം നക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു, അവ ഞങ്ങളെ ആക്രമിച്ചേക്കുമെന്ന് ഞങ്ങൾ ഭയപ്പെട്ടു. എന്നാല്‍, അങ്ങനെയൊന്നും സംഭവിക്കില്ലെന്ന് ഫോറസ്റ്റ് ഗാർഡ് ഞങ്ങൾക്ക് ഉറപ്പ് നൽകി. അരമണിക്കൂറോളം ഞങ്ങൾ അവയെ നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു എന്നു മാത്രമല്ല, അവ എഴുന്നേറ്റു പോയപ്പോഴും ഞങ്ങളും പതുക്കെ അവയെ പിന്തുടർന്നു. എന്നിട്ടും അവ ഒരു ആവേശവും കാണിച്ചില്ല. കാട്ടിലെ ഏറ്റവും അക്രമാസക്തമായ മൃഗത്തിന് പോലും അതിന്റെ അച്ചടക്കത്തിന്റെ പരിധിക്കുള്ളിൽ എങ്ങനെ നിൽക്കണമെന്ന് അറിയാമെന്നതും, പരിഷ്കൃത സമൂഹമെന്ന് സ്വയം കരുതുന്ന നമ്മൾ വളരെ അക്രമാസക്തരാകുന്നതും നമ്മുടെ വാക്കുകളിലൂടെയും പ്രവൃത്തികളിലൂടെയും ചിന്തകളിലൂടെയും നമ്മുടെ സമൂഹത്തിനും പരിസ്ഥിതിക്കും എതിരെ എപ്പോഴും അക്രമം നടത്തുന്നതും അത്ഭുതകരമാണ്. നമ്മുടെ ഈ പ്രവൃത്തികൾ ആത്മഹത്യാപരമാണെങ്കിൽ പോലും…”

ഇതിവിടെ എഴുതാന്‍ കാരണം, ഡൊണാൾഡ് ട്രംപ് ഇപ്പോൾ ഇസ്രായേലും ഇറാനും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധത്തിലേക്ക് എടുത്തുചാടാൻ തീരുമാനിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന വാർത്ത കേട്ടതു കൊണ്ടാണ്. മറുവശത്ത്, ഉക്രെയ്നും റഷ്യയും തമ്മിലുള്ള യുദ്ധം വർഷങ്ങളായി നാശം വിതച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്, ഇപ്പോൾ പുതിയൊരു മുന്നണി ഒരുങ്ങുകയാണ്. ഇവ ഒരു ലോകമഹായുദ്ധത്തിലേക്കുള്ള ചുവടുവയ്പ്പുകളല്ലേ?

വാസ്തവത്തിൽ, മനുഷ്യ സമൂഹം സംഘടിതമായതുമുതൽ, യുദ്ധം അതിന്റെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. ദശലക്ഷക്കണക്കിന് യുദ്ധങ്ങളുടെ കഥകൾ ചരിത്രത്തിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും, ഈ യുദ്ധങ്ങൾക്ക് തുടക്കമിടുന്ന ആളുകൾ ഇത്ര ക്രൂരന്മാരാകുന്നത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്ന് നമ്മുടെ മനസ്സിൽ ഒരു ദാർശനിക ചോദ്യം ഉയർന്നുവരുന്നില്ലേ? യുദ്ധത്തിന്റെ ഭീകരതയിൽ, എത്ര കുട്ടികൾ അനാഥരാകുന്നുവെന്നും, സ്ത്രീകൾ വിധവകളാകുന്നുവെന്നും, വീടുകൾ, വലിയ കെട്ടിടങ്ങൾ എന്നിവയെല്ലാം നശിപ്പിക്കപ്പെടുന്നുണ്ടെന്നും, യുദ്ധത്തിന്റെ ഷെല്ലുകളും വെടിക്കോപ്പുകളും കാരണം പരിസ്ഥിതി വിഷലിപ്തമാകുന്നുണ്ടെന്നും, സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ തളർത്തുന്നുണ്ടെന്നും, വികസനം തടയപ്പെടുന്നുണ്ടെന്നും, സാധാരണക്കാർ തകരുന്നുണ്ടെന്നും യുദ്ധക്കൊതിയന്മാരായ അവർക്ക് കാണാൻ കഴിയുന്നില്ലേ?

പിന്നെ ഓരോ യുദ്ധത്തിനു ശേഷവും വെടിനിർത്തലും സമാധാന ചർച്ചകളും ഉണ്ടാകും. എല്ലാ യുദ്ധത്തിന്റെയും ഫലം സമാധാന ചർച്ചകളാണെങ്കിൽ എന്തിനാണ് ഈ നാശം മുഴുവൻ വരുത്തിവെച്ചത്? ഭരണാധികാരികളോട് ഈ ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കാൻ ആരുമില്ല. ചോദ്യങ്ങൾ ചോദിക്കുന്നതിനുപകരം, സാധാരണക്കാർ പലപ്പോഴും തങ്ങളുടെ നാശത്തിന് ഉത്തരവാദിയായ നേതാവിന്റെ അനുയായികളായി മാറുന്നു. യുദ്ധത്തിന്റെ ആവേശത്തിൽ അവർ ആ നേതാവിനെ ഒരു മിശിഹയായി കണക്കാക്കുന്നു. ജർമ്മനിയിലെ ജനങ്ങളെപ്പോലെ. ഹിറ്റ്‌ലറുടെ ആത്മഹത്യയുടെ അവസാന നിമിഷം വരെ അദ്ദേഹം എല്ലാ അപകടങ്ങളിൽ നിന്നും അവരെ രക്ഷിക്കുമെന്ന് അവർ വിശ്വസിച്ചു. എന്നാല്‍ സംഭവിച്ചതോ, ഒരു വിഡ്ഢിയുടെ ആസക്തി ജർമ്മനിയെ നശിപ്പിച്ചു.

ആയുധ നിർമ്മാണ ലോബിയുടെ സ്വാധീനത്തിലും അവരുടെ അഴിമതിക്കാരും, അഹങ്കാരികളും, അമിതമായ അഭിലാഷമുള്ളവരുമായ നേതാക്കളുടെ പ്രചാരണത്തിലും, നന്മയും തിന്മയും കാണാനുള്ള കഴിവ് നഷ്ടപ്പെടുന്ന ഇത്തരം മാനസികാവസ്ഥയുള്ള ആളുകൾക്ക് മിക്കവാറും എല്ലാ രാജ്യങ്ങളിലും ഒരു കുറവുമില്ല. യുഎസ് തിരഞ്ഞെടുപ്പിന് മുമ്പ് ട്രംപ് അനുകൂലികളും ഇതേ അവസ്ഥയിലായിരുന്നു.

സൈനിക ശാസ്ത്രം പഠിച്ചിട്ടില്ലാത്തവര്‍ക്ക് യുദ്ധങ്ങളുടെ കാരണം സിദ്ധാന്തത്തിൽ വിശദീകരിക്കാൻ ധൈര്യപ്പെടില്ല. ഈ യുദ്ധങ്ങൾ ആരുടെ താൽപ്പര്യത്തിനായിട്ടാണെന്ന് ചിന്തിക്കാനും ചോദിക്കാനും ഒരു സെൻസിറ്റീവ് സാധാരണ പൗരൻ എന്ന നിലയിൽ എല്ലാവര്‍ക്കും അവകാശമുണ്ട്? ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ പോലും ഇതുവരെ ഒരു യുദ്ധം പോലും തടയാൻ കഴിയാത്ത ആളുകളുടെ താൽപ്പര്യങ്ങൾക്കല്ല പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്നത്. ചര്‍ച്ചകളും പ്രമേയം അവതരിപ്പിക്കലുമൊക്കെ തകൃതിയായി അവിടെ നടക്കുന്നുണ്ട്. ഏതെങ്കിലും യുദ്ധത്തിന് തടയിടാനോ സമാധാനം പുനഃസ്ഥാപിക്കാനോ അവര്‍ക്ക് കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല. അഥവാ അംഗരാജ്യങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മ ഒരുമിച്ച് നിന്ന് ഒരു പ്രമേയം പാസ്സാക്കിയെന്നിരിക്കട്ടേ അതിന് തടയിടാന്‍ ‘വീറ്റോ’ പവര്‍ ഉള്ള അഞ്ച് രാജ്യങ്ങളില്‍ – ചൈന, ഫ്രാൻസ്, റഷ്യ, യുണൈറ്റഡ് കിംഗ്ഡം, യുണൈറ്റഡ് സ്റ്റേറ്റ്സ് – ഏതെങ്കിലും ഒന്നോ രണ്ടോ രാജ്യങ്ങള്‍ വീറ്റോ ചെയ്ത് ആ പ്രമേയം പരാജയപ്പെടുത്തും. ഈ രാജ്യങ്ങളില്‍ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ വീറ്റോ പവര്‍ ഉപയോഗിച്ചിട്ടുള്ളത് ചൈനയും അമേരിക്കയുമാണ്. പിന്നെ എന്തിനാണ് ഒരു പ്രഹസനമായി ഐക്യരാഷ്ട്ര സഭ നിലകൊള്ളുന്നത്?

ലോകം ഇന്ന് ഒരു വിചിത്രമായ ഘട്ടത്തിലൂടെ കടന്നുപോകുന്നുവെന്ന ആശങ്ക എല്ലായിടത്തും നിലനിൽക്കുന്നുണ്ട്. അശാന്തിയും അരക്ഷിതാവസ്ഥയും പരിസ്ഥിതി നാശവും അതിവേഗം വർദ്ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും മനുഷ്യന്റെ സംവേദനക്ഷമത അതേ വേഗതയിൽ കുറയുകയും ചെയ്യുന്നു. ഉദാഹരണത്തിന് ഡൊണാൾഡ് ട്രംപിനെ എടുക്കാം. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ആദ്യ ടേമില്‍ അദ്ദേഹത്തെ ചുവന്ന പരവതാനി വിരിച്ചാണ് പ്രധാന മന്ത്രി നരേന്ദ്ര മോദി ഇന്ത്യയിലേക്ക് സ്വീകരിച്ചാനയിച്ചത്. ചരിത്രത്തില്‍ ഒരു യു എസ് പ്രസിഡന്റിനും ലഭിക്കാത്ത രീതിയിലുള്ള സ്വീകരണമാണ് അദ്ദേഹത്തിന് ഇന്ത്യയില്‍ ഒരുക്കിക്കൊടുത്തത്. എന്നിട്ടോ?, രണ്ടാം ടേമില്‍ അധികാരത്തിലേറിയ ആദ്യ ദിവസം തന്നെ അമേരിക്കയില്‍ ജീവിച്ചിരുന്ന ആയിരക്കണക്കിന് ഇന്ത്യാക്കാരെ അനധികൃത നുഴഞ്ഞു കയറ്റക്കാരാണെന്ന് മുദ്ര കുത്തി കൈവിലങ്ങുകളിലും ചങ്ങലകളിലും ബന്ധിച്ച് നാടു കടത്തുകയാണ് ചെയ്തത്. അതേസമയം, മറ്റ് രാജ്യങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള അത്തരം ആളുകളെ പൂർണ്ണ ബഹുമാനത്തോടെ തിരിച്ചയക്കുകയും ചെയ്തു. അമേരിക്കയില്‍ താമസിക്കുന്ന ഇന്ത്യന്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥികളുടെ വിസ റദ്ദാക്കുമെന്ന് ഭീഷണിപ്പെടുത്തിയതുമൂലം ഭയന്ന നിരവധി യുവാക്കൾ അവരുടെ അമേരിക്കൻ സ്വപ്നങ്ങൾ തകർന്നതായി കണ്ട് നാട്ടിലേക്ക് മടങ്ങുന്നു.

വാസ്തവത്തിൽ ഈ ഭരണാധികാരികൾ സാധാരണക്കാരെ സമാധാനത്തോടെ ജീവിക്കാൻ അനുവദിക്കുന്നില്ല. അവരെ എപ്പോഴും ഭയത്തിൽ നിർത്താനാണ് അവർ ആഗ്രഹിക്കുന്നത്. കാട്ടിലെ രാജാവായ സിംഹം, ഇവരേക്കാള്‍ എത്രയോ സമാധാനപ്രിയരാണ്. വയറു നിറച്ച ശേഷം ആരെയും കാരണമില്ലാതെ അവ ആക്രമിക്കാറില്ല. നമ്മൾ അവയേക്കാള്‍ വളരെ അക്രമാസക്തരായി മാറിയിരിക്കുന്നു. എന്നിട്ടും ശരിയും തെറ്റും ചിന്തിക്കാൻ നമുക്ക് സമയമില്ല. ഇന്ന് വിവര വിപ്ലവം ലോകത്തെ മുഴുവൻ ജനങ്ങളെയും ബന്ധിപ്പിക്കുന്ന തരത്തിൽ ലോകത്തിന്റെ ഒരു കോണിൽ നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് വിവരങ്ങൾ നിമിഷങ്ങൾക്കുള്ളിൽ എത്തുന്നു. അപ്പോൾ യുദ്ധവും പരിസ്ഥിതി നാശവും തടയാൻ, എല്ലാ രാജ്യങ്ങളിലെയും ബോധമുള്ള ആളുകൾക്ക് സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ സംഘടിച്ച് ഈ നാശത്തിന് കാരണമാകുന്ന അത്തരം ഭരണാധികാരികളുടെ മേൽ സമ്മർദ്ദം ചെലുത്താൻ കഴിയില്ലേ?

നിർഭാഗ്യവശാൽ, കഴിഞ്ഞ കുറച്ച് വർഷങ്ങളായി, പല രാജ്യങ്ങളിലും എതിർ ശബ്ദങ്ങളെ അടിച്ചമർത്തുന്ന പ്രവണത വർദ്ധിച്ചുവരികയാണ്. മുമ്പ്, ഇത് സ്വേച്ഛാധിപത്യ അല്ലെങ്കിൽ സൈനിക സർക്കാരുകളിൽ മാത്രമേ സംഭവിച്ചിരുന്നുള്ളൂ, എന്നാൽ, ഇപ്പോൾ ചില രാജ്യങ്ങളിലെ ജനാധിപത്യ സർക്കാരുകൾ പോലും എതിർ ശബ്ദങ്ങളെ അടിച്ചമർത്താൻ മടിക്കുന്നില്ല. ആ രാജ്യത്തെ ജനങ്ങൾ അതിന്റെ ദൂഷ്യഫലങ്ങൾ അനുഭവിക്കേണ്ടി വരിക മാത്രമല്ല, ആ ഭരണാധികാരികളും അടിസ്ഥാന യാഥാർത്ഥ്യങ്ങളിൽ നിന്ന് വിച്ഛേദിക്കപ്പെടുകയും പരിഹാസ കഥാപാത്രങ്ങളായി മാറുകയും ചെയ്യുന്നു.

ലോകത്തിലെ രണ്ട് വന്‍ ജനാധിപത്യ രാഷ്ട്രങ്ങളായാണ് ഇന്ത്യയേയും അമേരിക്കയേയും വിലയിരുത്തുന്നത്. എന്നാല്‍, നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ ഇപ്പോള്‍ ഈ രണ്ട് രാജ്യങ്ങളും ഒരുതരം സ്വേഛാധിപത്യത്തിന്റെ പിടിയിലമര്‍ന്നിരിക്കുകയാണ്. അതുകൊണ്ടാണ് തിരഞ്ഞെടുപ്പുകളിൽ അവർക്ക് പൊതുജനങ്ങളുടെ കോപം നേരിടേണ്ടി വരുന്നത്. അതിനാൽ, എല്ലാ ജനാധിപത്യ സർക്കാരുകളും എതിർ ശബ്ദങ്ങൾ സ്വതന്ത്രമായി ഉയർന്നുവരാൻ അനുവദിക്കണം.

അമേരിക്ക യുദ്ധത്തിലേക്ക് എടുത്തു ചാടുമോ?

 

ഇറാനെതിരായ യുദ്ധത്തിലേക്ക് അമേരിക്ക നേരിട്ട് ചാടിയില്ലെങ്കിൽ ഇസ്രായേൽ ഒരു അസ്തിത്വ പ്രതിസന്ധി നേരിടേണ്ടിവരുമെന്ന് വിവിധ റിപ്പോര്‍ട്ടുകളില്‍ നിന്ന് വ്യക്തമാണ്. ഒരു റിപ്പോർട്ട് അനുസരിച്ച്, ഇറാന്റെ സൈനിക അടിസ്ഥാന സൗകര്യങ്ങൾക്കെതിരെ വലിയ വിജയങ്ങൾ നേടിയെന്ന് അവകാശപ്പെടുന്നുണ്ടെങ്കിലും, ഇസ്രായേലിന്റെ ദീർഘദൂര മിസൈൽ ഇന്റർസെപ്റ്ററുകളുടെ എണ്ണം കുറഞ്ഞുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. അത് ഇസ്രായേലിന്റെ പ്രതിരോധ സംവിധാനങ്ങളുടെ സ്ഥിരതയെക്കുറിച്ചുള്ള ആശങ്കകൾ ഉയർത്തുന്നുമുണ്ട്.

ഇറാനിയൻ മിസൈൽ ആക്രമണങ്ങൾ ദിവസേന തുടരുന്നതിനാൽ, ഇസ്രായേലി വ്യോമ പ്രതിരോധ ശേഖരം ഇപ്പോൾ കടുത്ത സമ്മർദ്ദത്തിലാണ്. ഇറാൻ ആക്രമണങ്ങളുടെ സ്ഥിരത തുടർന്നാൽ, അമേരിക്കയുടെ സഹായമില്ലാതെ പിടിച്ചുനില്‍ക്കാനാവില്ല. അടിയന്തര വിതരണങ്ങളോ നേരിട്ടുള്ള ഇടപെടലോ ഇല്ലാതെ 10-12 ദിവസത്തേക്ക് മാത്രമെ ഇസ്രായേലിന് മിസൈൽ പ്രതിരോധം നിലനിർത്താൻ കഴിയൂ എന്ന് യുഎസും ഇസ്രായേലി ഇന്റലിജൻസും പരിചയമുള്ള ഒരു സ്രോതസ്സ് മാധ്യമങ്ങളോട് പറഞ്ഞു.

ആറ് ദിവസത്തെ യുദ്ധത്തിൽ ഇസ്രായേൽ ഇറാന് കനത്ത നാശനഷ്ടം വരുത്തിയിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ലോകം ചര്‍ച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നത് ഇസ്രായേലിൽ ഇറാൻ വരുത്തിയ നാശത്തെക്കുറിച്ചാണ്. കാരണം, 80 വർഷത്തെ ചരിത്രത്തിൽ, ഇറാന് ചെയ്യാൻ കഴിയുന്ന രീതിയിൽ ആരും ഇസ്രായേലിന്റെ സുരക്ഷാ, രഹസ്യാന്വേഷണ സംവിധാനത്തിലേക്ക് കടന്നുകയറിയിട്ടില്ല എന്നതാണ്.

അതുകൊണ്ടാണ് പശ്ചിമേഷ്യയിലെ ഈ താവളം സംരക്ഷിക്കുക എന്നത് അമേരിക്കയുടെ മുൻ‌ഗണനയായി മാറിയിരിക്കുന്നത്. എന്നാൽ, അങ്ങനെ ചെയ്യുന്നതിൽ ട്രംപ് ഭരണകൂടം സ്വന്തം വെല്ലുവിളികൾ നേരിടുന്നുണ്ട്. "അനാവശ്യ യുദ്ധങ്ങളിൽ" അമേരിക്കയുടെ പങ്കാളിത്തത്തെ ശക്തമായി വിമർശിക്കുന്നയാളാണ് ട്രംപ്. യുദ്ധത്തിൽ ചേരുന്ന വിഷയത്തിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ MAGA (Make America Great Again) പിന്തുണ അടിത്തറ ഭിന്നിച്ചിരിക്കുന്നു. ട്രംപിനെ "പുതിയ പ്രതികൂലവാദികൾ" (നവ-യാഥാസ്ഥിതികർ) വളഞ്ഞിരിക്കുന്നുവെന്ന് ഈ ക്യാമ്പിലെ ചില വ്യക്തികൾ ആരോപിക്കുന്നു, അവർക്കെതിരെയാണ് അദ്ദേഹം MAGA പ്രസ്ഥാനം സൃഷ്ടിച്ചത്.

അമേരിക്ക ഈ യുദ്ധത്തിൽ പങ്കുചേർന്നാൽ അമേരിക്കൻ സാമ്രാജ്യവും ട്രംപിന്റെ പ്രസിഡന്റ് സ്ഥാനവും അവസാനിക്കുമെന്ന് ട്രംപിനെ പിന്തുണയ്ക്കുന്ന ഒരു പ്രമുഖ പത്രപ്രവർത്തകൻ മുന്നറിയിപ്പ് നൽകിയിട്ടുണ്ട്. ഈ നൂറ്റാണ്ടിൽ, അത് അഫ്ഗാനിസ്ഥാനായാലും ഇറാഖായാലും ലിബിയയായാലും, എല്ലായിടത്തും അമേരിക്കൻ സൈനിക നടപടികളിലൂടെ അധികാരം മാറ്റപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. പക്ഷേ, പ്രഖ്യാപിത സൈനിക ലക്ഷ്യം എവിടെയും നേടിയെടുക്കാൻ കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല എന്ന യാഥാർത്ഥ്യവുമുണ്ട്. അതേസമയം, ഇറാൻ അവരെക്കാൾ വളരെ വലുതും ശക്തവുമായ രാജ്യമാണ്. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, അഫ്ഗാനിസ്ഥാനിൽ സംഭവിച്ചതുപോലെ അമേരിക്ക വളരെക്കാലം അവിടെ കുടുങ്ങിപ്പോകുമെന്ന ഭയമുണ്ട്. എന്തായാലും, വാഷിംഗ്ടൺ ഉടൻ തന്നെ ഒരു നിർണായക തീരുമാനം എടുക്കേണ്ടിവരുമെന്ന് ഉറപ്പാണ്.

ദുരന്തങ്ങള്‍ ആഘോഷമാക്കുന്ന സോഷ്യല്‍ മീഡിയ

 

അഹമ്മദാബാദ് വിമാനാപകടം രാജ്യത്തെയാകെ പിടിച്ചുലച്ച സംഭവമാണ്. തീർച്ചയായും ആ ദുരന്തം സാധാരണ ദുരന്തമല്ല. ഏറ്റവും ആധുനിക സാങ്കേതിക വിദ്യയുടെയും മികച്ച മനുഷ്യ കഴിവുകളുടെയും നിസ്സഹായതയുടെ അങ്ങേയറ്റം ദുഃഖകരമായ ഒരു ഉദാഹരണമാണത്. 265 പേരുടെ ജീവൻ അപഹരിച്ച ആ ദുരന്തത്തിന് പിന്നിലെ കാരണങ്ങളെക്കുറിച്ച് എത്ര പേര്‍ക്ക് അറിയാം? ബോയിംഗിന്റെ 787-8 രൂപകൽപ്പനയിലെ ഗുരുതരമായ പിഴവോ അതോ പറക്കൽ പ്രവർത്തനങ്ങളിലെ പിഴവോ അതോ ആസൂത്രിതമല്ലാത്ത ഗൂഢാലോചനയോ ആകട്ടെ – അതിന്റെ വിശദാംശങ്ങൾ സമഗ്രമായ അന്വേഷണത്തിന് ശേഷം മാത്രമേ വെളിപ്പെടുത്തൂ. എന്നാൽ, കഴിഞ്ഞ രണ്ട് ദിവസമായി നമ്മുടെ മുഖ്യധാരാ മാധ്യമങ്ങളുടെയും സോഷ്യൽ മീഡിയയിലെ വികലമായ പേജുകളിൽ ദ്രുതഗതിയിലുള്ള നിഗമനങ്ങളുടെ ഒരു പ്രവാഹം തന്നെയാണ്. ഓരോരുത്തരും അവരവരുടെ മനോധര്‍മ്മമനുസരിച്ച് കഥകള്‍ ചമഞ്ഞ് പ്രചരിപ്പിക്കുന്നു.

സന്തോഷമായാലും ദുഃഖമായാലും എല്ലാ സാഹചര്യങ്ങളിലും തുല്യരായി തുടരാനുള്ള അത്ഭുതകരമായ കഴിവ് ഇന്ത്യൻ ജനതയിൽ രൂഢമൂലമാണ്. അവർ തങ്ങളുടെ വിജ്ഞാന വ്യാപന സ്ഥാപനങ്ങളുടെ ഒരു പെട്ടിയുമായി ചുറ്റിത്തിരിയുകയും അവസരം ലഭിക്കുമ്പോൾ അവരുടെ വിശകലന കഴിവുകൾ പ്രദർശിപ്പിക്കാന്‍ മത്സരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. വിവര ലോകത്ത് ആപ്പ്, യൂട്യൂബ് അധിഷ്ഠിത ഓപ്പൺ സ്പേസ് സർവകലാശാലകൾ സ്ഥാപിക്കപ്പെട്ടതുമുതൽ, സർവജ്ഞാനത്തിന്റെ വികാരത്തോടെ ചുറ്റിനടക്കുന്ന സ്വയം നിയുക്ത വിദഗ്ധരുടെ ഒരു പ്രളയം തന്നെയാണ്. വർഷങ്ങളുടെ പഠനത്തിനും ചിന്തയ്ക്കും ധ്യാനത്തിനും ശേഷം വ്യത്യസ്ത വിഷയങ്ങളിൽ പ്രാവീണ്യം നേടിയ ഋഷിമാരുടെയും ചിന്തകരുടെയും ശബ്ദങ്ങൾ തവളകളുടെ ഡ്രംഹൗസിലെ കാക്കയെപ്പോലെയായി മാറിയിരിക്കുന്നു. അർത്ഥവത്തായ ശബ്ദങ്ങൾ കാണികളുടെ ആരവത്തിൽ നഷ്ടപ്പെട്ടു കൊണ്ടിരിക്കുന്നു.

ദുരന്തങ്ങൾ ഒരു മുന്നറിയിപ്പുമില്ലാതെ വരുന്നതാണ്. അവ നമ്മെ വളരെയധികം ഞെട്ടിക്കുന്നു…. അവ നമ്മളെ നിരാശരാക്കുന്നു. ശാന്തമായ ആകാശത്ത് അവ കൂട്ട വിഷാദത്തിന്റെ പ്രക്ഷുബ്ധമായ മേഘങ്ങൾ ഉയർത്തുന്നു. ദുരന്തങ്ങളുടെ സ്വഭാവം സ്വയമേവയുള്ളതായാലും സ്പോൺസർ ചെയ്തതായാലും, സാധാരണക്കാർക്ക് അവയുടെ പെട്ടെന്നുള്ള ആഘാതത്തിൽ നിന്ന് കരകയറുന്നത് എളുപ്പമല്ല. വർഷങ്ങള്‍ കഴിഞ്ഞാലും പൊതുജനങ്ങളുടെ മനസ്സിൽ അവയുടെ അടയാളങ്ങള്‍ നിലനിൽക്കും. അഹമ്മദാബാദിലെ ഏറ്റവും പുതിയ അപകടം 27 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് അവിടെ നടന്ന വിമാനാപകടത്തിന്റെ ഓർമ്മകളെ ഉണർത്തിയിരിക്കണം. 1988 ഒക്ടോബറിൽ, പറന്നുയര്‍ന്ന ഇന്ത്യൻ എയർലൈൻസ് വിമാനം വിമാനത്താവളത്തിൽ നിന്ന് വെറും രണ്ട് കിലോമീറ്റർ മാത്രം അകലെ എത്തിയപ്പോഴേക്കും തകർന്നുവീണു. 135 യാത്രക്കാരിൽ 133 പേരും കൊല്ലപ്പെട്ടു. വ്യാഴാഴ്ചത്തെ അപകടം 29 വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് ചർഖി ദാദ്രിയിലെ ആകാശത്ത് കൂട്ടിയിടിച്ച രണ്ട് വിമാനങ്ങളുടെ മുറിവുകൾ വീണ്ടും തുറന്നു. അന്ന് 349 പേരാണ് മരിച്ചത്.

യാത്രക്കാരുടെ മരണസംഖ്യ കണക്കിലെടുക്കുമ്പോൾ, അഹമ്മദാബാദിലെ ഈ അപകടം രാജ്യത്തെ ഇതുവരെയുള്ള രണ്ടാമത്തെ വലിയ അപകടമാണ്. ഗുജറാത്ത് നരേന്ദ്ര മോദിയുടെയും അമിത് ഷായുടെയും മാത്രം സ്വന്തമല്ല. രാഹുൽ ഗാന്ധി, അഖിലേഷ് യാദവ്, തേജസ്വി യാദവ്, മമത ബാനർജി എന്നിവരുടെയും അവകാശമാണ്. ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ ഒരാൾ പോകുന്നുണ്ടോ ഇല്ലയോ എന്നത് എന്ത് വ്യത്യാസമാണ് ഉണ്ടാക്കുന്നതെന്ന് ചിന്തിക്കുന്നവർക്ക് ഇന്ത്യൻ മനസ്സിന്റെ സംവേദനക്ഷമതയെക്കുറിച്ച് അറിയില്ല. ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ വ്യക്തിപരമായ സാന്നിധ്യം വികാരങ്ങൾ പങ്കിടാനുള്ള കടമയുടെ പ്രതീകമാണ്.

മണിപ്പൂരിലെ അക്രമത്തിൽ അഞ്ഞൂറിലധികം പേർ കൊല്ലപ്പെട്ടു, ആയിരങ്ങൾക്ക് പരിക്കേറ്റു, അയ്യായിരത്തിലധികം വീടുകൾ കത്തിനശിച്ചു, അറുപതിനായിരത്തിലധികം പേർ കുടിയിറക്കപ്പെട്ടു, പിന്നെ പ്രധാനമന്ത്രി എന്തുകൊണ്ട് അവിടെ പോയില്ല എന്ന ചോദ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കേണ്ട സന്ദർഭമല്ല ഇത്. പത്ത് വർഷത്തിനിടെ നടന്ന ഏകദേശം അറുനൂറ്റി ഇരുപത്തിയഞ്ച് റെയിൽ അപകടങ്ങളിൽ ആയിരത്തോളം യാത്രക്കാർ കൊല്ലപ്പെട്ടുവെന്നും, ഓരോ പുതിയ ട്രെയിനും ഫ്ലാഗ് ഓഫ് ചെയ്യാൻ ഉത്സുകനായ പ്രധാനമന്ത്രിയെ ആ അപകട സ്ഥലങ്ങളിലൊന്നും കാണാത്തത് എന്തുകൊണ്ടാണെന്നും, സോഷ്യൽ മീഡിയയിൽ ആളുകൾ ചോദിക്കുന്നത് തികച്ചും അനൗചിത്യമാണ്. പ്രത്യേകിച്ച്, ഇപ്പോള്‍ അഹമ്മദാബാദിലെ ദുരന്ത സമയത്ത്. വ്യത്യസ്ത തിക്കിലും തിരക്കിലും പെട്ട് നിരപരാധികൾ കൊല്ലപ്പെട്ടതിന്റെ ഉദാഹരണങ്ങൾ നൽകി നരേന്ദ്ര മോദിയുടെ അഭാവത്തെ ലക്ഷ്യം വച്ചുള്ള നിരവധി കമന്റുകളാണ് സോഷ്യല്‍ മീഡിയയില്‍ പ്രചരിക്കുന്നത്.

പഹൽഗാം മുതൽ പുൽവാമ, പത്താൻകോട്ട് വരെയുള്ള ദുരന്തങ്ങളിൽ വിമർശനമാകാം, ചോദ്യങ്ങളാകാം. ചോദ്യങ്ങൾ ചോദ്യങ്ങളാണ്. അവ ചോദിക്കണം… ചോദിച്ചുകൊണ്ടേയിരിക്കണം. എന്നാൽ, ഓരോ ചോദ്യത്തിനും ഒരു സമയമുണ്ട്. ചോദ്യോത്തരവാദികൾ എന്ത് വിചാരിച്ചാലും, അനുചിതമായി ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യങ്ങൾ എല്ലായ്പ്പോഴും ബൂമറാങ്ങ് പോലെയാകും. ചിന്തിക്കാതെ എല്ലായ്‌പ്പോഴും ചോദ്യങ്ങൾ ഉന്നയിക്കുന്ന പ്രവണത ചോദ്യങ്ങളുടെ അർത്ഥം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു. ചോദ്യങ്ങളുടെ ഭാരം അവ ഉയർത്തുന്ന സമയവും ശൈലിയും രീതിയും ഉചിതമാകുമ്പോൾ മാത്രമേ നിലനിൽക്കൂ.

രാജ്യത്തെ വിമാനത്താവളങ്ങളിൽ നിന്ന് പ്രതിവർഷം 11.5 ലക്ഷത്തിലധികം വിമാന സർവീസുകൾ നടക്കുന്നുണ്ട്. അഹമ്മദാബാദ് വിമാനത്താവളത്തിൽ നിന്ന് മാത്രം പ്രതിവർഷം ഒരു ലക്ഷത്തിലധികം വിമാന സർവീസുകൾ നടക്കുന്നുണ്ടെന്നാണ് പറയപ്പെടുന്നത്. ഓരോ വിമാന ദുരന്തവും ദുഃഖകരമാണ്. എന്നാൽ, അതിൽ ദുഃഖിക്കുമ്പോൾ തന്നെ, ഇന്ത്യയിലെ അപൂർവ, ചെറുത്, ഇടത്തരം, വളരെ ഗുരുതരമായ വിമാന അപകടങ്ങളുടെ ശരാശരി 10 ലക്ഷം വിമാനങ്ങളിൽ ഒന്നിൽ താഴെയാണ്. ഏറ്റവും കൂടുതൽ വിമാന അപകടങ്ങൾ നടക്കുന്ന പത്ത് രാജ്യങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ഇന്ത്യ ഏറ്റവും താഴെയാണ്, അതായത് പത്താം സ്ഥാനത്താണ്. അമേരിക്കയാണ് വിമാനാപകടങ്ങളില്‍ ഒന്നാം സ്ഥാനത്ത്. തുടർന്ന് റഷ്യ, കാനഡ, ബ്രസീൽ, കൊളംബിയ, ബ്രിട്ടൻ, ഫ്രാൻസ്, ഇന്തോനേഷ്യ, മെക്സിക്കോ എന്നിവയാണ് ക്രമത്തിൽ. 1945 മുതൽ അമേരിക്കയിൽ 788 വിമാന അപകടങ്ങൾ നടന്നിട്ടുണ്ട്. അവയിൽ 10,625 പേർ മരിച്ചു. ഇന്ത്യയിൽ ഈ കാലയളവിൽ 93 അപകടങ്ങൾ നടന്നു, അവയിൽ 2,319 പേർ മരിച്ചു.

അഹമ്മദാബാദ് ദുരന്തത്തിൽ ജീവൻ നഷ്ടപ്പെട്ടവരുടെ രക്ഷയ്ക്കായി പ്രാർത്ഥിക്കാനും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളുടെ ദുഃഖത്തിൽ പങ്കുചേരാനുമുള്ള സമയമാണിത്. ഒരു തരത്തിലുള്ള മത്സരത്തിനോ വടംവലിക്കോ ഉള്ള സമയമല്ല ഇത്. കൂടുതൽ കുഴപ്പത്തിലായിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന സോഷ്യൽ മീഡിയ പ്ലാറ്റ്‌ഫോമുകളും അതുപോലെ തന്നെ ഏകപക്ഷീയമായ മുഖ്യധാരാ മാധ്യമങ്ങളും ഇത്തരം സന്ദർഭങ്ങളിൽ കൃത്രിമമായി തിളപ്പിച്ച് ജനമനസ്സുകളിലെ വികാരങ്ങളെ ത്രസിപ്പിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കുകയാണ്. അവർക്ക്, ഓരോ സംഭവവും നാടക അവതരണത്തിന്റെ വിഷയമായി മാറിയിരിക്കുന്നു. അവരുടെ ആവശ്യാനുസരണം വായിച്ചും, ചിത്രീകരിച്ചും, സംഗീതവും നിറങ്ങളും സംയോജിപ്പിച്ചും, ചാടിക്കളിക്കുന്ന രീതിയിൽ രംഗങ്ങൾ അവതരിപ്പിക്കുക എന്നതാണ് പത്രപ്രവർത്തനം എന്നാണ് അവര്‍ കരുതി വെച്ചിരിക്കുന്നത്. ഒരു ദുരന്തം സംഭവിക്കുമ്പോള്‍ ‘ഞങ്ങളാണ് ആദ്യം റിപ്പോര്‍ട്ട് ചെയ്തത്’, ‘ഞങ്ങളുടെ റിപ്പോര്‍ട്ടിന് ഫലം കണ്ടു,’ ഞങ്ങളുടെ റിപ്പോര്‍ട്ടിന്റെ ഇം‌പാക്റ്റ്’ എന്നൊക്കെയുള്ള തള്ള് വാര്‍ത്തകള്‍ക്ക് ഈയാം പാറ്റയുടെ ആയുസ്സേ ഉള്ളൂ എന്നവര്‍ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല.

ദുരന്ത സ്ഥലങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച് സെൽഫികൾ എടുക്കുകയും വീഡിയോകൾ എടുക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ‘ദുരന്ത ടൂറിസം’ എന്ന പ്രവണത ഇന്ത്യയില്‍ വളർന്നുവരുന്നതിന്റെ സൂചനയാണ് ഈ സംഭവം നൽകുന്നത്. ഈ പ്രവണത നിർവികാരതയും സംവേദനക്ഷമതയില്ലായ്മയും പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്നതായി വിദഗ്ദ്ധർ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഇത്തരം സംഭവങ്ങൾ നടക്കുന്ന സ്ഥലങ്ങൾ സന്ദർശിച്ച് സെൽഫികൾ എടുക്കുന്നത് ഇരകളോടും അവരുടെ കുടുംബങ്ങളോടും അനുകമ്പയില്ലാത്തതായി മാത്രമല്ല, സമൂഹത്തിന്റെ ധാർമ്മികതയെയും സംവേദനക്ഷമതയെയും ചോദ്യം ചെയ്യുന്നു.

അറിഞ്ഞോ അറിയാതെയോ ചെയ്യുന്ന ഈ ദുഷ്ട പ്രവൃത്തി ഇന്ത്യൻ സമൂഹത്തെ അതിന്റെ ചിന്താ പ്രക്രിയയുടെ വളരെ മലിനമായ ഒരു ഘട്ടത്തിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകുന്നു. സമൂഹത്തിന്റെ എല്ലാ തലങ്ങളിലുമുള്ള വിഭാഗീയതയുടെ അതിര്‍‌വരമ്പുകള്‍ ഭേദിക്കുന്ന, എല്ലാം തകര്‍ക്കപ്പെടുന്ന ഇത്തരം പ്രവണതകള്‍ അവസാനിപ്പിച്ചില്ലെങ്കിൽ യഥാർത്ഥ ദുരന്തങ്ങൾ ഇനിയും കാണേണ്ടി വരും.

ഒരിക്കലും ഇല്ലാത്തതിനേക്കാൾ നല്ലത് വൈകുന്നതാണ്! (എഡിറ്റോറിയല്‍)

 

സെൻസസ് നടത്താനുള്ള തീരുമാനം സ്വാഗതാർഹമാണ്. പൗരന്മാരുടെ ശരിയായ എണ്ണം വെളിപ്പെടുത്തുക മാത്രമല്ല , ജനങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക, സാമൂഹിക നിലയെക്കുറിച്ചുള്ള ആധികാരിക ഡാറ്റ നൽകുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരേയൊരു പ്രക്രിയ സെൻസസ് മാത്രമാണ് . മറ്റെല്ലാ ഡാറ്റയും സാമ്പിൾ സർവേകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്.

കൃത്യമായ ഡാറ്റ നൽകാൻ മടിക്കുന്നതും കൃത്രിമ ഡാറ്റയിൽ കൂടുതൽ താൽപ്പര്യം കാണിക്കുന്നതുമായ നരേന്ദ്ര മോദി സർക്കാർ ഒടുവിൽ ജാതി സെൻസസ് നടത്താൻ തീരുമാനിച്ചത് സ്വാഗതാർഹമാണ്. രാജ്യത്തെ ജനങ്ങളുടെ കൃത്യമായ എണ്ണം വെളിപ്പെടുത്തുക മാത്രമല്ല, ജനങ്ങളുടെ സാമ്പത്തിക, സാമൂഹിക നിലയെക്കുറിച്ചുള്ള ആധികാരിക ഡാറ്റ നൽകുകയും ചെയ്യുന്ന ഒരേയൊരു പ്രക്രിയ സെൻസസ് ആണ്. മറ്റെല്ലാ ഡാറ്റയും സാമ്പിൾ സർവേകളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. അവ വിശ്വസനീയമാണെങ്കിലും പുറത്തുവരുന്ന ചിത്രം പ്രധാനമായും സർവേ രീതി, സാമ്പിൾ തിരഞ്ഞെടുക്കൽ, സർവേയർമാരുടെ കഴിവ് എന്നിവയെ ആശ്രയിച്ചിരിക്കുന്നുവെന്നതും സത്യമാണ്. കൃത്യമായ ഡാറ്റയില്ലാതെ ഏതെങ്കിലും വികസന നയമോ സാമൂഹിക ക്ഷേമ നയമോ തീരുമാനിക്കുന്നത് ഇപ്പോഴും വിവാദമായി തുടരുകയാണ്.

ഉദാഹരണത്തിന്, കൊറോണ കാലം മുതൽ ദരിദ്ര കുടുംബങ്ങൾക്കായുള്ള സൗജന്യ ധാന്യ വിതരണ പദ്ധതിയെക്കുറിച്ചുള്ള ഒരു പ്രധാന വിമർശനം, അത് 2011 ലെ ഡാറ്റയെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണെന്നും അതുമൂലം കോടിക്കണക്കിന് ആളുകൾക്ക് അതിന്റെ ആനുകൂല്യങ്ങൾ നിഷേധിക്കപ്പെടുന്നുവെന്നും ആണ്. ഇന്ന് ഇന്ത്യയിലെ എല്ലാ നയങ്ങളും 15 വർഷം മുമ്പുള്ള ജനസംഖ്യാ സാഹചര്യങ്ങളെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണെന്നത് ശരിക്കും ഖേദകരമാണ്. 2021 ൽ നടക്കേണ്ട സെൻസസ് കൊറോണ പകർച്ചവ്യാധി കാരണം നടന്നില്ല. എന്നാൽ, 2022 അല്ലെങ്കിൽ അതിനുശേഷമുള്ള വർഷങ്ങളിൽ അത് നടത്താത്തത് എന്തുകൊണ്ടെന്നത് ദുരൂഹമാണ്. അതേസമയം, ആ കാലഘട്ടങ്ങളിൽ നിരവധി തിരഞ്ഞെടുപ്പുകൾ നടന്നിരുന്നു. അതുകൊണ്ടാണ് തുടർച്ചയായി മാറ്റിവച്ച സെൻസസ് സംബന്ധിച്ച് കേന്ദ്രത്തിന്റെ ഉദ്ദേശ്യത്തെക്കുറിച്ച് ചോദ്യങ്ങൾ ഉയർന്നത്. ഇപ്പോൾ പ്രഖ്യാപിച്ച പരിപാടി പ്രകാരം, സെൻസസ് പ്രക്രിയ 2027 മാർച്ച് 1 മുതൽ ആരംഭിച്ച് രണ്ട് ഘട്ടങ്ങളായി പൂർത്തിയാക്കുമെന്ന് പറയുന്നു.

2026 ഒക്ടോബർ 1 മുതൽ മലയോര സംസ്ഥാനങ്ങളിൽ ഈ പ്രക്രിയ ആരംഭിക്കും. ഇത്തവണ സെൻസസിന്റെ ഒരു പ്രത്യേക വശം ജാതി എണ്ണലാണ്. 1931 ന് ശേഷം ആദ്യമായാണ് ഈ ജാതി സെന്‍സസ്. ഈ വിവാദപരമായ തീരുമാനത്തിൽ നിന്ന് പ്രായോഗികമായി എന്ത് ലാഭനഷ്ടമുണ്ടാകുമെന്ന് ഇപ്പോൾ ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളൂ. എന്നാൽ, ഈ തീരുമാനത്തിന് പിന്നിലെ രാഷ്ട്രീയ നേട്ടം എന്ന പ്രചോദനാത്മക ചിന്ത എല്ലാവർക്കും അറിയാം. അതിനുപുറമെ, സെൻസസിന് ശേഷം, ലോക്‌സഭാ സീറ്റുകളുടെ അതിർത്തി നിർണ്ണയത്തെക്കുറിച്ച് ഒരു വലിയ ചോദ്യം ഉയർന്നുവരും. ഈ തർക്കവും ഗുരുതരമായ രൂപമെടുത്തിട്ടുണ്ട്. അത്തരമൊരു സാഹചര്യത്തിൽ, അടുത്ത സെൻസസ് സാമൂഹികവും പ്രാദേശികവുമായ വിഭജനങ്ങളുടെ വിടവ് വർദ്ധിപ്പിച്ചേക്കാമെന്ന അനുമാനത്തിന് ശക്തമായ അടിത്തറയുണ്ടെന്ന കാര്യം വിസ്മരിക്കാവുന്നതല്ല.

ട്രം‌പിന്റെ ടിറ്റ് ഫോര്‍ ടാറ്റ് താരിഫുകള്‍ നിയമവിരുദ്ധം

 പ്രസിഡന്റ് ഡൊണാൾഡ് ട്രംപ് ‘വിമോചന ദിന’ത്തിൽ, അതായത് ഏപ്രിൽ 2 ന് പ്രഖ്യാപിച്ച ‘ടിറ്റ് ഫോർ ടാറ്റ്’ താരിഫുകൾ നിയമവിരുദ്ധമാണെന്ന് യു എസ് കോർട്ട് ഓഫ് ഇന്റർനാഷണൽ ട്രേഡ് പ്രഖ്യാപിച്ചത് അദ്ദേഹത്തിനേറ്റ ഏറ്റവും വലിയ തിരിച്ചടിയാണ്. ട്രംപ് പ്രസിഡന്റായ ഉടൻ തന്നെ 1977 ലെ സാമ്പത്തിക അടിയന്തരാവസ്ഥാ അധികാര നിയമം പ്രകാരം അദ്ദേഹം രാജ്യത്ത് സാമ്പത്തിക അടിയന്തരാവസ്ഥ പ്രഖ്യാപിച്ചു. അദ്ദേഹത്തില്‍ നിക്ഷിപ്തമായിട്ടുള്ള അധികാരങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ച് (അതോ ദുരുപയോഗമോ), കോൺഗ്രസിൽ പോകാതെ തന്നെ വിവിധ രാജ്യങ്ങളുടെ മേല്‍ അദ്ദേഹം ഏകപക്ഷീയമായ നികുതി ചുമത്തുകയായിരുന്നു.

എന്നാൽ, ഇപ്പോൾ കോടതി പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത് യുഎസ് ഭരണഘടന പ്രകാരം മറ്റ് രാജ്യങ്ങളുമായുള്ള വ്യാപാരം നിയന്ത്രിക്കാൻ കോൺഗ്രസിന് മാത്രമേ അവകാശമുള്ളൂ എന്നാണ്. ട്രംപ് ഭരണകൂടം ‘തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെടാത്ത ജഡ്ജിമാർ’ക്കെതിരെ പുതിയൊരു പ്രചാരണം ആരംഭിക്കുകയും പുതിയ തീരുമാനത്തെ വെല്ലുവിളിക്കുമെന്ന് പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തിട്ടുണ്ടെങ്കിലും, ഇപ്പോൾ ട്രംപിന്റെ മുഴുവൻ താരിഫ് യുദ്ധവും തുലാസിൽ തൂങ്ങിക്കിടക്കുകയാണ്.

ജനങ്ങളാല്‍ തിരഞ്ഞെടുക്കപ്പെട്ട യു എസ് കോണ്‍ഗ്രസില്‍ സമര്‍പ്പിക്കാതെ വിവിധ രാജ്യങ്ങൾക്ക് മേൽ ഏകപക്ഷീയമായ തീരുവ ചുമത്താൻ ട്രംപ് അടിയന്തര അധികാരങ്ങൾ ഉപയോഗിച്ചതാണ് അദ്ദേഹത്തിനു തന്നെ വിനയായിരിക്കുന്നത്.

ട്രം‌പ് പ്രഖ്യാപിച്ച ഇറക്കുമതി തീരുവകളുടെ നിയമപരമായ അടിത്തറയെ വിവാദപരമാക്കി, വ്യാപാര സമൂഹത്തിൽ പുതിയ അനിശ്ചിതത്വം സൃഷ്ടിച്ചു. മറുവശത്ത്, ഇലോൺ മസ്‌ക് തന്റെ ഭരണകൂടത്തോട് വിട പറഞ്ഞതോടെ ട്രംപിന് മറ്റൊരു തിരിച്ചടിയും നേരിട്ടു. ട്രംപ് കോൺഗ്രസിന് മുന്നിൽ ‘ബിഗ് ആന്റ് ബ്യൂട്ടിഫുള്‍’ നികുതി ഇളവ് നിർദ്ദേശം മുന്നോട്ടു വെച്ചെങ്കിലും, മസ്‌ക് അതിനോട് യോജിച്ചില്ല. സർക്കാർ ചെലവുകൾ കുറയ്ക്കുന്നതിനുള്ള ഉത്തരവാദിത്തം മസ്കിന് ലഭിച്ചു. നികുതി ഇളവുകൾ ഈ ലക്ഷ്യത്തിന് വിരുദ്ധമാണെന്ന് അദ്ദേഹം കരുതി. ഈ വിധത്തിൽ, “ഭരണത്തിൽ കാര്യക്ഷമത കൊണ്ടുവരിക” എന്ന ട്രംപിന്റെ അജണ്ടയും അനിശ്ചിതത്വത്തിലാണ്.

ട്രംപിന്റെ ആവശ്യങ്ങൾക്ക് എതിർപ്പില്ലാതെ വഴങ്ങുന്നതിൽ അനാവശ്യമായ തിടുക്കം കാണിച്ച രാജ്യങ്ങൾക്ക് ഈ പുതിയ സാഹചര്യങ്ങൾ ഏറ്റവും അസ്വസ്ഥമായ സാഹചര്യം സൃഷ്ടിക്കും. അതേസമയം, ക്ഷമ കാണിച്ച/കാണിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങൾ ഭാവിയിലെ വിലപേശലുകളിൽ മെച്ചപ്പെട്ട നിലയിലായിരിക്കും. തുടക്കം മുതൽ തന്നെ താരിഫ് യുദ്ധത്തെക്കുറിച്ച് അമേരിക്കയ്ക്കുള്ളിൽ സമവായമുണ്ടായിരുന്നില്ല എന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഡമോക്രാറ്റിക് പാർട്ടിയിലെ ഒരു വലിയ വിഭാഗവും ധനകാര്യ, ബിസിനസ് ലോകത്തെ പ്രധാന സ്ഥാപനങ്ങളും വ്യക്തികളും ഇതിനെ പരസ്യമായി എതിർത്തിരുന്നു.

ടിറ്റ്-ഫോർ-ടാറ്റ് താരിഫുകൾക്കെതിരായ ഏഴ് ഹർജികൾ വിവിധ കോടതികളിലായി കെട്ടിക്കിടക്കുന്നുണ്ട്, അതിൽ ഒന്നിലാണ് ഇപ്പോൾ തീരുമാനമുണ്ടായത്. അതിനാൽ, അസ്ഥിരത നിലനിൽക്കും. ഇത് അമേരിക്കയ്ക്കും ലോക വ്യാപാരത്തിനും മോശം വാർത്തയാണ്.