ഇന്ത്യന്‍ പിക്കാസോ എന്ന് വിശ്വവിഖ്യാതനായ അനശ്വര ചിത്രകാരന്‍ എം എഫ് ഹുസൈന്റെ സ്മരണയ്ക്ക് മുമ്പില്‍ ലോക ചിത്രകലാരംഗമാകെ ആദരാഞ്ജലികളര്‍പ്പിക്കുന്ന സന്ദര്‍ഭമാണിത്. ലോക ചിത്രകലയ്ക്ക് ഇന്ത്യ നല്‍കിയ മഹത്തായ സംഭാവനയാണ് എം എഫ് ഹുസൈന് എന്ന കാര്യത്തില്‍ ചിത്രകലയെ ഗൗരവമായെടുക്കുന്ന ആര്‍ക്കെങ്കിലും തര്‍ക്കമുണ്ടാവുമെന്ന് കരുതാനാവില്ല. പ്രതിഭാധനനായ എം എഫ് ഹുസൈന് ഇന്ത്യന്‍ ചിത്രകലയെ വിശ്വചക്രവാളങ്ങളിലേക്ക് ഉയര്‍ത്തുന്നതില്‍ വഹിച്ച പങ്ക് ചരിത്ര പ്രധാന്യമുള്ളതാണെന്ന് വരുംകാലം വിലയിരുത്തുമെന്നതില്‍ തര്‍ക്കമില്ല. വരും തലമുറകള്‍ക്കുമുമ്പില്‍ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കലാസൃഷ്ടികളും കലാജീവിതവും പാഠപുസ്തകമെന്ന പ്രസക്തിയോടെ ഉയര്‍ന്നുനില്‍ക്കുകയും ചെയ്യും.
ലോകത്തിന് ഇന്ത്യ നല്‍കിയ സംഭാവനയാണ് എം എഫ് ഹുസൈന് എന്ന് പറയുമ്പോഴും അങ്ങനെ അഭിമാനിക്കാന്‍ ഉള്ള ധാര്‍മികാവകാശം നമ്മുടെ രാജ്യത്തിന് എത്രത്തോളമുണ്ട് എന്ന ചിന്തകൂടി പ്രസക്തമായിവരുന്നു എന്ന് പറയാതിരിക്കാന്‍ വയ്യ. പ്രവാസ ജീവിതഘട്ടത്തില്‍പോലും "ഞാന്‍ എന്നും ഇന്ത്യക്കാരനായിരിക്കും" എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ച ഈ കലാകാരനെ ബഹിഷ്കരിച്ചതിന്റെ കുറ്റം നമ്മുടെ നാട് എങ്ങനെ ഒളിപ്പിച്ചുവയ്ക്കും? ലോക സമക്ഷം, ഇന്ത്യന്‍ മതനിരപേക്ഷതയുടെ ശോഭ കെടുത്തിയ സംഭവമാണ് ബാബറിമസ്ജിദിന്റെ തകര്‍ച്ച എന്ന് നാം പറയാറുണ്ട്. അതിനുശേഷം മതനിരപേക്ഷതയുടെ മൂല്യങ്ങളെ ഇന്ത്യ കൈവിട്ട അടുത്തമുഹൂര്‍ത്തമാണ് എം എഫ് ഹുസൈനെപ്പോലുള്ള ഒരു ഉന്നത കലാകാരന് രാജ്യം വിട്ടുപോകേണ്ട സാഹചര്യം നിര്‍ബന്ധപൂര്‍വം ഇന്ത്യ സൃഷ്ടിച്ചുവെന്നത്. ചരിത്രം ഇതു രണ്ടും നാളെ ചേര്‍ത്തു വായിക്കുമെന്നതില്‍ സംശയമില്ല. 1970ല്‍ വരച്ച ചിത്രത്തെ മുന്‍നിര്‍ത്തി വര്‍ഗീയ ശക്തികള്‍ ഇവിടെ കുഴപ്പങ്ങള്‍ കുത്തിപ്പൊക്കിയത് 1996ല്‍ മാത്രമാണ്. ചിത്രം സ്വാഭാവികമായി ഒരു വര്‍ഗീയ പ്രകോപനവുമുണ്ടാക്കിയില്ല എന്നതിനു വേറെ തെളിവുവേണ്ട.
ഒരു വശത്ത് ബജ്രംഗ്ദള്‍ മുതല്‍ വിശ്വഹിന്ദുപരിഷത്തുവരെയുള്ളവര്‍ .
മറുവശത്ത് മില്ലി കൗണ്‍സില്‍ മുതല്‍ ജമാഅത്തെ ഇസ്ലാമിവരെയുള്ളവര്‍ .
ദുര്‍ഗാചിത്രം മുന്‍നിര്‍ത്തിയായിരുന്നു ആദ്യത്തെ കൂട്ടരുടെ ആക്രമണമെങ്കില്‍
"മീനാക്ഷി-മൂന്ന് നഗരങ്ങളുടെ കഥ" എന്ന ചലച്ചിത്രത്തിലെ പാട്ട്
മുന്‍നിര്‍ത്തിയായിരുന്നു രണ്ടാമത്തെ കൂട്ടരുടെ ആക്രമണം.
ഇരുകൂട്ടരെയും ഒരുപോലെ പ്രീണിപ്പിച്ച കോണ്‍ഗ്രസ് നേതൃത്വത്തിലുള്ള
ഗവണ്‍മെന്റാകട്ടെ, എം എഫ് ഹുസൈന് രാജ്യം വിട്ടോടണമെന്ന
സ്ഥിതിയുണ്ടാക്കിവച്ചു. ലോകം ആദരിക്കുന്ന ആ ഇന്ത്യന്‍ കലാകാരന്
വാര്‍ധക്യകാലത്ത് ദുബായിലും ദോഹായിലും ലണ്ടനിലുമായി
അലയേണ്ടിവന്നു. ഒടുവില്‍ ലണ്ടനില്‍ മരിക്കേണ്ടതായും.
ഇന്ത്യന്‍ പൌരത്വം ഉപേക്ഷിച്ച് വിദേശ രാജ്യത്തെ പൌരത്വമെടുത്തു അദ്ദേഹം. അവിടെ ആ രാജ്യക്കാര്‍ ബഹുമാനിക്കുന്ന വനിതകളുടെ പടം വരക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചിരുന്നെങ്കില്‍ വിവരമറിയുമായിരുന്നു എന്നുകൂടി പറയാമായിരുന്നു.
ReplyDelete"വാനരന്മാര്‍ എന്തറിയുന്നു വിഭോ" എന്ന് പണ്ടൊരു കവി പാടിയതോര്മ്മ വരുന്നു.
ReplyDeleteചിത്രകാരന്മാരെയെല്ലാം നാട് കടത്തുകയാണെങ്കില്‍ ഇന്തയില്‍ ഒരൊറ്റ ചിത്രകാരനും ഇന്ന് ജീവിക്കുമായിരുന്നില്ല. വിഖ്യാത ചിത്രകാരന്‍ ഹുസൈനിനെ നാട് കടത്തിയത് വഴി ഇന്ത്യയുടെ മതേതരത്വത്തെ കുഴിച്ചു മൂടുകയായിരുന്നു.
ReplyDeleteഹുസൈന് മരിച്ചത് ഒരു വിദേശരാജ്യത്താണ് എന്നത് അത്ര പ്രധാനമല്ല. ലണ്ടനല്ലെങ്കില്‍ ദോഹ. ദോഹയല്ലെങ്കില്‍ മുംബൈ. അതുമല്ലെങ്കില്‍ ഇന്ദോര്‍. ബാല്യകാലം കഴിച്ച ഇന്ദോറും യൗവനം ആഘോഷിച്ച മുംബൈയും വാര്‍ധക്യത്തില്‍ അഭയംനല്‍കിയ ദോഹയും അന്തിമനാളുകളില്‍ ചെന്നെത്തിയ ലണ്ടനും ഒരു വിശ്വപൗരന് ഒരുപോലെയാവുമല്ലോ. എങ്കിലും ഭാരതത്തില്‍നിന്ന് അദ്ദേഹത്തിന് പലായനം ചെയ്യേണ്ടിവന്നു എന്നത് നമുക്ക് അപമാനകരമാണ്. കാര്‍ട്ടൂണിസ്റ്റുകള്‍ കലാമര്‍മജ്ഞരാവുന്ന രാഷ്ട്രീയസാഹചര്യങ്ങള്‍ ഉരുത്തിരിയുന്നത് നമ്മുടെ സാംസ്‌കാരിക ജീര്‍ണതയാണ് വിളംബരം ചെയ്യുന്നത്.
ReplyDeleteiyaalkku indian daivangalude thuniyilla chithrangal mathrame varakkan thonniyulloo. ayaalude kudumbathile sthreekale enthukondu varachilla?
ReplyDeleteഹുസൈനിനെപ്പറ്റിയുള്ള പോസ്റ്റ് ഉചിതമായി. ഈ വിഷയത്തില്‍ ഈയുള്ളവനും ഒന്ന് പോസ്റ്റിയിട്ടുണ്ട് എം.എഫ്.ഹുസൈനിന്റെ മരണം ഉണര്‍ത്തുന്ന ചില ചിന്തകള്‍
ReplyDeleteമോഹന്‍:
ReplyDeleteഅഭിപ്രായം എഴുതിയതിനു നന്ദി. ഒരേ നാട്ടുകാരാണെങ്കിലും ആദ്യമായാണ്‌ പരിചയപ്പെടുന്നത്. താങ്കളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങള്‍ വീണ്ടും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.